Pozulmuş hüquqlar pozularaq qalır.
Fatma xanım Bünyatova
Məktəbimizin kitabxanasında olarkən əlimə bir kitab keçdi. Bu kitab, “Sən və sənin hüququn” 1997ci ildə şagirdlərlə gördüyümüz iş haqqında bəhs edirdi. Kitabın səhifələrini vərəqləyərkən o günlər gözümün qabağına gəlib, şagirdlərin nəfəsi, söz duyumu, fikirləri canlanaraq məni o illərə apardı.
Bu kitabda biz şagirdlərlə münaqişə, inam, o vaxtları yeni anlam olan Uşaq hüquqları haggında bilikləri müzakirə, rollar üzrə oyun, fikir sıcrayışı və başga yeni üsullardan istifadə edərək bu anlayışları ilk olarag sinif otağına gətirmişdik.
O illərdə IV-V sinif şagirdləri olan Leyla, Sara, Vüsalə, Tural, Fariz, Seyidhəmid, Fərid ilə “Uşaq hüquqları” haqqında bilgi topladığımız dövr öyrəndilər ki, onların sinif yoldaşı Elminə qaçqındı, ailəsi ilə birlikdə Zəngilanın Məmmədbəyli kəndindən didərgin düşüblər. Elminənin həyat tərzi ilə yaxından tanış olandan sonra şagirdlər belə bir qərara gəldilər ki, BMT “Uşaq hüquqları” müdafiə komitəsinə məktub yazsınlar.
Onlar o məktubu öz uşaq dilləri ilə yazıb göndərdilər və o məktub da, yüzlərlə belə məzmunlu məktubun aqibətini yaşayaraq unuduldu.
Artıq o vaxtdan düz 13 il keçib. O uşaqlar ali məktəbi oxuyub qurtarıblar, hərəsi bir iş sahibidir.
Elminə də təhsilini başa vuraraq “İdrak məktəbi”ndə balaca fidan körpələrə həyatı yaşayaraq öyrənməyə kömək edir. Zaman dəyişdikcə hamı dəyişir. Lakin Elminənin və onun ailəsinin Məmmədbəyli həsrəti, Vətənin bir dilbər güşəsi olan Zəngilan həsrəti, ağrısı dəyişməz olaraq qalır!
Baxış: 2809
Excellent ideas throughout this post, you just gained a brand new reader. What would you suggest in regards to your post that you made a few days ago?